Weer Thuis!
Blijf op de hoogte en volg Jim
23 Mei 2016 | Nederland, Lottum
Hallo allemaal,
Deze laatste blog schrijf ik weer vanuit het oude vertrouwde Lottum, drie dagen nadat ik in Düsseldorf geland ben en alles weer terug bij het oude is. Het is erg fijn om weer terug in Nederland te zijn, om mijn drukke leventje met alle vergaderingen voor de gemeenteraad weer op te pakken en vooral om mijn vrienden en familieleden weer te zien. Toen ik afgelopen maandag op het vliegveld kwam stonden pap, mam, Karlijn en Stijn op het vliegveld te wachten, en toen we thuis kwamen hadden mijn vrienden de woonkamer versierd met slingers en ballonen als verrassing. Dat vond ik ontzettend leuk! Nu ik de eerste dagen hier in Nederland weer gehad heb, kan ik zeggen dat ik dit kleine kikkerlandje toch ook wel gemist heb, maar dat ik terug kijk op een ontzettend leuke periode waarin ik heel veel geleerd, gedaan en gezien heb, en die ik altijd, voor de rest van mijn leven zal herinneren.
Zondagavond vloog ik van Baltimore (in de buurt van Washington DC) naar Frankfurt, om vervolgens daar over te stappen in een vliegtuig richting grensgebied. De week daarvoor had ik doorgebracht met Caro op haar campus in College Park, Maryland, ook vlakbij Washington DC. We hebben samen Annapolis verkend, zijn verschillende keren naar Washington DC geweest waar we alle politieke gebouwen afgewerkt hebben en enkele musea versleten hebben en Caro heeft me uitgebreid de enorme campus van haar universiteit laten zien. Het is zeer fascinerend om het Witte Huis te zien, ook al kun je maar een heel klein beetje van de achterkant van huis beschouwen, door de hekken en langs de vele politieagenten die er 24/7 patrouilleren. Van het Capitool, het gebouw waar het Amerikaanse congres gevestigd is, heb ik meer kunnen zien. Ik raakte verdwaald in de eindeloze gangen nadat een agent mij de verkeerde kant opstuurde omdat hij dacht dat ik bij een of andere groep zakenmannen hoorde en kwam terecht in de gang waar alle congresleden hun kantoren hebben. Na iemand aangesproken te hebben (misschien was het wel een congreslid), heb ik mijn uitweg kunnen vinden en ben ik teruggegaan naar de aankomsthal waar alle toeristen zich bevinden om een tour te boeken. De tour was echter een grote teleurstelling. Van buiten kon je al zien dat er flink verbouwd werd in de koepel, maar van binnen werd dat nog pijlijker duidelijk. De hele koepel was gehuld in steigers en een doek, waardoor je van vrijwel de hele schildering op de koepel niets kon zien. Alleen door een klein rondje bovenin de koepel kon je een klein beetje wat zien, maar dat was mijns inziens niet genoeg. Ook het zicht op de schilderijen die overal op de muren hangen werd geblokkeerd door een hoop steigers. Tot zover Washington DC en mijn leuke weekje daar met Caro.
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef was ik toen in New Orleans, waar ik samen met Dominic ongeveer zes dagen heb doorgebracht. Ik moet zeggen dat ik toch wel een beetje verliefd ben geworden ben op NOLA of 'The Big Easy', zoals veel Amerikanen New Orleans noemen. De cultuur, de kunst, de mensen maken het een fantastische stad waar je je nooit verveelt. Letterlijk op elke straathoek is er wel een bandje of muzikant te vinden die muziek aan het maken is/zijn en dat maakt de sfeer daar gewoon ontzettend goed. Wat ook heel apart is aan New Orleans, is dat je de resten van Katrina, de storm die bijna 11 jaar geleden over de stad raasde, nog heel goed kunt zien. Er zijn honderden gebouwen die nog steeds leeg staan, compleet verwoest zijn of helemaal verlaten en vervallen zijn. Aan de andere kant zijn sommige buurten ook weer practhig opgeknapt, mooie parken, golfbanen aangelegd en de grote over-de-weg-hangende bomen die zo typisch zijn voor het zuiden van de Verenigde Staten staan er vaak gelukkig nog steeds.
Bijna drie weken lang heb ik door de Verenigde Staten gereisd, waar ik in het centrale noorden (bij Detroit) begonnen ben, daarna zuidelijk gegaan ben richting Nashville en New Orleans om vervolgens richting de oostkust te gaan waar ik Washington D.C. aangedaan heb. Deze reis, plus het hele avontuur van het studeren in Canada is een tijd geweest die ik nooit meer zal vergeten. Een heel plezierige tijd die om is gevlogen en waarin ik een hoop nieuwe vrienden heb gemaakt die ik (hopelijk) nog vaak zal gaan zien, ook al wonen ze niet in Nederland.
Tot zover!
Groeten, Jim
Deze laatste blog schrijf ik weer vanuit het oude vertrouwde Lottum, drie dagen nadat ik in Düsseldorf geland ben en alles weer terug bij het oude is. Het is erg fijn om weer terug in Nederland te zijn, om mijn drukke leventje met alle vergaderingen voor de gemeenteraad weer op te pakken en vooral om mijn vrienden en familieleden weer te zien. Toen ik afgelopen maandag op het vliegveld kwam stonden pap, mam, Karlijn en Stijn op het vliegveld te wachten, en toen we thuis kwamen hadden mijn vrienden de woonkamer versierd met slingers en ballonen als verrassing. Dat vond ik ontzettend leuk! Nu ik de eerste dagen hier in Nederland weer gehad heb, kan ik zeggen dat ik dit kleine kikkerlandje toch ook wel gemist heb, maar dat ik terug kijk op een ontzettend leuke periode waarin ik heel veel geleerd, gedaan en gezien heb, en die ik altijd, voor de rest van mijn leven zal herinneren.
Zondagavond vloog ik van Baltimore (in de buurt van Washington DC) naar Frankfurt, om vervolgens daar over te stappen in een vliegtuig richting grensgebied. De week daarvoor had ik doorgebracht met Caro op haar campus in College Park, Maryland, ook vlakbij Washington DC. We hebben samen Annapolis verkend, zijn verschillende keren naar Washington DC geweest waar we alle politieke gebouwen afgewerkt hebben en enkele musea versleten hebben en Caro heeft me uitgebreid de enorme campus van haar universiteit laten zien. Het is zeer fascinerend om het Witte Huis te zien, ook al kun je maar een heel klein beetje van de achterkant van huis beschouwen, door de hekken en langs de vele politieagenten die er 24/7 patrouilleren. Van het Capitool, het gebouw waar het Amerikaanse congres gevestigd is, heb ik meer kunnen zien. Ik raakte verdwaald in de eindeloze gangen nadat een agent mij de verkeerde kant opstuurde omdat hij dacht dat ik bij een of andere groep zakenmannen hoorde en kwam terecht in de gang waar alle congresleden hun kantoren hebben. Na iemand aangesproken te hebben (misschien was het wel een congreslid), heb ik mijn uitweg kunnen vinden en ben ik teruggegaan naar de aankomsthal waar alle toeristen zich bevinden om een tour te boeken. De tour was echter een grote teleurstelling. Van buiten kon je al zien dat er flink verbouwd werd in de koepel, maar van binnen werd dat nog pijlijker duidelijk. De hele koepel was gehuld in steigers en een doek, waardoor je van vrijwel de hele schildering op de koepel niets kon zien. Alleen door een klein rondje bovenin de koepel kon je een klein beetje wat zien, maar dat was mijns inziens niet genoeg. Ook het zicht op de schilderijen die overal op de muren hangen werd geblokkeerd door een hoop steigers. Tot zover Washington DC en mijn leuke weekje daar met Caro.
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef was ik toen in New Orleans, waar ik samen met Dominic ongeveer zes dagen heb doorgebracht. Ik moet zeggen dat ik toch wel een beetje verliefd ben geworden ben op NOLA of 'The Big Easy', zoals veel Amerikanen New Orleans noemen. De cultuur, de kunst, de mensen maken het een fantastische stad waar je je nooit verveelt. Letterlijk op elke straathoek is er wel een bandje of muzikant te vinden die muziek aan het maken is/zijn en dat maakt de sfeer daar gewoon ontzettend goed. Wat ook heel apart is aan New Orleans, is dat je de resten van Katrina, de storm die bijna 11 jaar geleden over de stad raasde, nog heel goed kunt zien. Er zijn honderden gebouwen die nog steeds leeg staan, compleet verwoest zijn of helemaal verlaten en vervallen zijn. Aan de andere kant zijn sommige buurten ook weer practhig opgeknapt, mooie parken, golfbanen aangelegd en de grote over-de-weg-hangende bomen die zo typisch zijn voor het zuiden van de Verenigde Staten staan er vaak gelukkig nog steeds.
Bijna drie weken lang heb ik door de Verenigde Staten gereisd, waar ik in het centrale noorden (bij Detroit) begonnen ben, daarna zuidelijk gegaan ben richting Nashville en New Orleans om vervolgens richting de oostkust te gaan waar ik Washington D.C. aangedaan heb. Deze reis, plus het hele avontuur van het studeren in Canada is een tijd geweest die ik nooit meer zal vergeten. Een heel plezierige tijd die om is gevlogen en waarin ik een hoop nieuwe vrienden heb gemaakt die ik (hopelijk) nog vaak zal gaan zien, ook al wonen ze niet in Nederland.
Tot zover!
Groeten, Jim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
