The Big Adventure

Het is nu al meer dan een week geleden dat ik aankwam in Canada om te gaan studeren aan Brock University in St. Catharines, Ontario. In een week tijd kan er veel gebeuren, dat blijkt wel weer. De herinnering dat ik hier aankwam op een koude zondagmiddag, op mijn kamer in een kale, lege gang waar helemaal niemand was, is nog behoorlijk vers. Ik kwam hier op de universiteit aan na twee dagen in Toronto verbleven te hebben, en alles was nieuw en vreemd. Ook nog maar iets meer dan een week geleden ontmoette ik een groepje Zweden en een Duits meisje toen we met een befaamde gele schoolbus richting de Walmart gingen om inkopen te doen voor op onze kamers. Het lijkt nu al net alsof ik deze mensen al jaren ken. De afgelopen week hebben we al veel dingen samen gedaan en de dagen zijn dan ook omgevlogen. We hebben het centrum van St. Catharines bezocht om daar burgers met chocoladevulling te eten, we hebben door het park gelopen om aangevallen te worden door eekhoorns, we zijn naar het historische stadje Niagara-on-the-Lake gegaan, we hebben een rondleiding en proeverij op een lokale wijnboerderij gehad (wij schrokken er ook van dat Canada een wijnland blijkt te zijn) en hebben we de zaterdag afgesloten bij de adembenemende Niagara watervallen, die slechts op 20 minuten rijden van de universiteit liggen. Nooit tevoren heb ik zoiets adembenemends gezien als de watervallen, die je af doen vragen hoe het kan dat het water niet ‘op’ raakt. Duizenden liters vallen elke seconde naar beneden, en door de snelheid waarmee dat gaat kun je de bodem van de watervallen niet eens zien. Je kunt tegenwoordig overal plaatjes van opzoeken op internet, maar de ware schoonheid van de natuur is niet in een afbeelding te vatten. Het bezoeken van een natuurverschijnsel zoals de Niagara Falls is absoluut de moeite waard en zal je doen beseffen dat niets sterker en krachtiger is dan moeder natuur, dat kunnen alle studenten waarmee we gisteren naar de watervallen zijn geweest nu waarschijnlijk wel beamen. Indrukwekkend!
Op de universiteit hier is alles even goed georganiseerd, dat is me in deze week al meteen duidelijk geworden. Als internationale student wordt hier dan ook alles voor je gedaan en als je een verzoek hebt voor het een of het ander, zijn er altijd mensen die je te help willen schieten om te zorgen dat het naar je zin zal zijn. Ik heb nog niet genoeg lessen gehad om goed te kunnen zeggen of er een groot verschil is tussen de manier van lesgeven in Nederland en Canada, maar wat ik erg fijn vind aan deze universiteit tot nu toe, is het feit dat ze alles kleinschalig doen en dat je geen nummer bent. Persoonsgebonden aanpak, waarbij de docent je naam weet en waar je niet alleen maar hoeft te luisteren maar ook mee kunt doen in discussies of vragen van de docent kunt beantwoorden is in mijn optiek de beste manier om daadwerkelijk iets te leren, en dat hebben ze hier in Canada ook begrepen.
Het wonen is hier heel anders dan ik in Nederland gewend ben, en de kale hal waar ik afgelopen zondag inkwam, was ’s avonds zo kaal al niet meer. Mijn huisgenoten zijn (bijna) allemaal eerstejaars Canadezen, die me ontzettend leuk opgevangen hebben. Alle Canadezen zijn even aardig, vriendelijk, warm en nieuwsgierig naar jou, en de eerste avond heb ik dan ook voluit kunnen vertellen over Nederland en alles wat daar bij hoort, en zelfs toen we gisteravond uit gingen in St. Catharines en in de rij moesten staan bij de club, raakten we in gesprek met Canadezen die erg benieuwd waren waar we vandaan kwamen en waarom we hier waren. De gastvrijheid van de Canadezen maakt het gewenningsproces hier (want dat is het ook nog wel) ook een stuk makkelijker!
Ik zal nog regelmatig op dit blog schrijven over mijn belevenissen in het Canadese, en we zien elkaar weer in mei!

Jim